دنیای افریت

دنیای افریت

عکس و متن و فیلم و موسیقی,چهار عنصر اصلی دنیای صفر و یک
دنیای افریت

دنیای افریت

عکس و متن و فیلم و موسیقی,چهار عنصر اصلی دنیای صفر و یک

امید؛ پله پله تا ثریا

حضور کشور عزیزمان در فضا و پرتاب موفقیت آمیز ماهواره ایرانی امید توسط

ماهواره بر ایرانی سفیر


خبر بهت آوری بود که در پانزدهم بهمن 1387 منتشر گردید. به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، البته برخی خبرگزاری ها و رسانه های غربی با غیر بومی نشان دادن این فناوری و انتساب آن به تکنولوژی چین، روسیه و کره شمالی سعی در کمرنگ نشان دادن این رخداد داشتند، اما حقیقت این بود که علیرغم میل همه بدخواهان، این تکنولوژی در دست ایران بود.
ایران پیش از این نیز در فضا حاضر شده بود اما تفاوت این ماهواره که درواقع حضور ایران را در این عرصه علمی نشان داد در بومی بودن تکنولوژی استقرار آن در فضاست زیرا ماهواره پیشین توسط روسیه در مدار قرار گرفته بود.


از افریت افتخارات میهن خود را ببینید !

پرتاب ماهواره امید از همان ابتدا با واکنش های صریح کشورهای غربی روبرو شد، واکنش هایی که پس از پرتاب سینا-1 دیده نشده بود. همین موضوع نشان دهنده اهمیت ماهواره امید و پرتاب بومی آن است.
ایران اولین کشورمنطقه و از اندک تعداد کشورهای جهان بود که به فناوری فاخر و بسیار پیچیده و دقیق و ظریف پرتاب ماهواره، و سامانه های فوق العاده حساس و پیچیده پرتاب، راهبری و استقرار آن در مدار کره زمین آن هم به صورت کاملا بومی دست یافت. ماهواره ملی امید بوسیله ماهواره بر سفیر-2 که در کشورمان طراحی و ساخته شد، درمدار زمین قرار گرفت که فناوری پیچیده این صنعت در ایران را نیز کامل کرد.
این پروژه از پانزدهم اسفند ماه سال 1384 آغاز گردید و طی 2 سال آماده انجام تستهای مشترک شد. 



امید، اولین ماهواره ای است که تمام قطعات در صنایع فضایی کشور ساخته شد. ماهواره امید 3 فوریه 2009 میلادی 15 بهمن 1387 مدار زمین قرار گرفت و در 5 اردیبهشت 1388 با جو غلیظ مناطق غربی آمریکای جنوبی و اقیانوس آرام برخورد کرد و به عمر 82 روزهٔ خود که حدود 30 روز بیش تر از پیش بینی طراحان آن بود، پایان داد.
طراحی سامانهای ماهواره امید با توجه به شرایط و امکانات داخلی طی سه ماه نهایی گردید و پس از آن طراحی اولیه زیرسامانههای ماهواره با هدف تعیین مشخصات کلیدی و تفصیلی هر کدام آغاز گردید.
هدف از این مرحله (طراحی زیرسامانهها) رسیدن به مرحله ساخت نمونههای آزمایشگاهی هر یک از زیرسامانهها بود تا بتوان طراحی انجام شده را بصورت آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار داد.
کلیه مشخصات طراحی در مراحل بعدی پروژه و توسط آزمایشهای مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت و اصلاحات مورد نیاز در طراحی اعمال گردید.
در مرحله ساخت نمونه آزمایشگاهی، کلیه اشکالات و اصلاحات عملکردی ناشی از طراحی اولیه مشخص و مورد بررسی قرار گرفت و با توجه به آخرین اصلاحات بدست آمده، مرحله ساخت نمونه مهندسی ماهواره آغاز گردید.
هدف در این مرحله، دستیابی به یک نمونه کامل ماهواره از لحاظ مشخصات فیزیکی و عملکردی بوده است.
با توجه به عدم تجربه قبلی کشور در خصوص انجام تستهای مورد نیاز یک محصول فضایی، تلاشهای ارزشمندی در خصوص شناسایی و یا تجهیز امکانات داخلی برای انجام چنین تستهایی صورت پذیرفت.
تست نمونه مهندسی ماهواره توانست شرایط کار را برای ساخت نمونه پروازی هموار سازد.
تستهایی که برای نمونه پروازی ماهواره در نظر گرفته شده بود، مطابق استانداردهای معتبر فضایی و با توجه به شرایط داخلی کشور تنظیم شده بود.
خوشبختانه تمهیداتی که در طراحی برای تحمل شرایط محیطی شامل لرزههای ناشی از موشک حامل، تغییرات دمایی بسیار زیاد در مدار زمین و شرایط خلأ، اندیشیده شده بود با انجام موفق تستهای محیطی اثبات گردید و بدین ترتیب اولین ماهواره بومی جمهوری اسلامی ایران آماده پرتاب گردید.
کشورهای خارجی با در اختیار قرار ندادن اطلاعات لازم، سعی در جلوگیری از رسیدن ایران به فناوری بومی پرتاب حامل ها و قرار دادن ماهواره ها در مدار داشتند. در همین راستا، روسیه برای تبدیل نشدن ایران به رقیب خود در بازار پرمنفعت فضا، و عدم تقویت توان نظامی و امنیتی کشور، در فناوری پرتابگرها به ایران کمک نکرد و حتی از پرتاب ماهواره مصباح و زهره خودداری نمود.
اما پیش از اقدام به قرار دادن ماهواره در مدار، پرتاب راکت «کاوشگر یک» انجام شد که در ارتفاع پایین، وظیفه شناسایی محیط پروازی ماهوارهها را قبل از پرتاب برعهده دارد. پرتاب راکت های کاوشگر، اولین و مهمترین گام در مقدمات لازم برای پرتاب ماهواره به فضا است و با این راکتها شناسایی محیط پروازی ماهوارهها قبل از پرتاب انجام میپذیرد.
ساخت یک مرکز ویژه برای پرتاب ماهواره و ایستگاه ثابت کنترل و نیز سامانه های سیار ردیابی و برقراری ارتباط با آن نیز از فعالیت هایی بود که پیش از پرتاب ماهواره بومی انجام شد. ایستگاه هدایت و کنترل ماهواره در مدار ارتفاع پایین، وظیفه تعیین موقعیت ماهواره در مدار را بر عهده داشته و ارتباط رادیویی با ماهواره برقرار میکند و فرمانهای کنترلی را به ماهواره ارسال نموده و پاسخ آن را دریافت مینماید.
کشورهای آمریکا، روسیه، چین، فرانسه، انگلستان، هند، ژاپن ، کره شمالی، برزیل و رژیم صهیونیستی دارای فناوری طراحی، ساخت و پرتاب ماهواره هستند اما پیش از ایران، شوروی در سال 1957، ایالات متحده آمریکا در 1958، فرانسه در1965، ژاپن 1970، چین 1970، بریتانیا 1971، هند 1980 و رژیم اشغالگر قدس در 1988 مستقلاً موفق به پرتاب ماهواره شده بودند و سایر کشورها به کمک این کشورها اقدام به قراردادن ماهواره های خود در فضا می نمودند. 



البته کشور قزاقستان دارای بزرگترین مجتمع پرتاب ماهواره دنیا است اما خود اقدام به پرتاب ماهواره نمیکند و سکوی خود را به کشورهای دیگر برای پرتاب اجاره میدهد و از این راه، مبالغ هنگفتی نیز آمد به دست میآورد.
اما پس از اعلام پرتاب موفق ماهواره ملی امید، به غیر از واکنش ها و اظهار نظرهای سیاسی، مراجع معتبر علمی نیز مواضع خود را در مورد این خبر اعلام نمودند.
سازمان فضایی آمریکا، ناسا، اولین عناصر مداری ماهواره و بدنه راکت آن را که با پرتاب از سایت پرتاب در ساعت 18و 38 دقیقه روز دوم فوریه سال 2009 به وقت گرینویچ کاملا مطابقت دارد، منتشر کرد. بدین ترتیب، ناسا موفقیت آمیز بودن پرتاب ماهواره ملی امید به مدار زمین را تایید کرد.
رصدگران آماتور ماهواره در انگلیس نیز با استفاده از علایم رادیویی وجود این ماهواره را تایید کردند.
گزارشهای ناسا و رصدگران مبنی بر این بود که ماهواره ماهواره با موفقیت در مدارهای پایینی زمین قرار گرفته است.
رصدهای نوری نشان می دهد بدنه راکت بسیار درخشانتر از ماهواره است که بیانگر آن است که ایران احتمالا ترکیب سوخت و موتور قدرتمندی برای راکت تهیه کرده است.
پس از تأیید حضور امید در فضا، خبر پرتاب موفق سفیر-2 و رساندن امید، به مقصد، در صدر اخبار رسانه های جهان قرار گرفت.
ماهواره امید از نظر مشخصات فنی، به عنوان یک ماهواره سبک وزن مخابراتی دارای شکل مکعبی با ابعاد کلی سازه در حالت بسته 40 * 40 * 40 سانتیمتر و وزن 27 کیلو گرم و با کنترل حرارات پسیو با استفاده از تابش حرارتی و عایق پوشش حرارتی و باند فرکانس سامانه مخابراتی UHF، در هر 24 ساعت، 15 بار به دور زمین میچرخید که به معنی هر یک بار چرخش به دور زمین در مدت تقریبی 90 دقیقه بوده و گزارشهای دورسنجی را به مرکز فضایی در ایران میفرستاد. این ماهواره همچنین دو باند بسامد و هشت آنتن برای ارسال اطلاعات داشت که در هربار چرخش، دوبار توسط ایستگاههای زمینی، کنترل و هدایت میشد.
این ماهواره با زاویه میل مداری 55٫5 درجه در مدار زمین قرار گرفته و ارتفاع مدار این ماهواره 246 تا 377 کیلومتر بود.
این ماهواره با هدف برقراری ارتباطات متقابل ماهواره و ایستگاه زمینی، تعیین مشخصات مداری و دورسنجی مشخصات زیرسامانهها، در مدار زمین قرار داده شدهاست. مدت زمان فعالیت این ماهواره، 50 روز اعلام شده است.
با توجه به اینکه برنامه امید، اولین تلاش عملی برای بومی سازی کامل فناوری ماهواره بوده است مهمتر و پیچیده تر از دستیابی به این محصول بومی، ایجاد بسترهای لازم برای صنعت فضایی در کشور بود. بر این اساس شناسایی صنایع داخلی و ظرفیتهای موجود در خصوص تجهیزات ساخت، مونتاژ و تست ماهواره و ایجاد بستر فعالیتهای فضایی در شرکتهای خصوصی بعنوان اهداف بسیار مهم این پروژه بوده است.
شناسایی ظرفیتهای موجود در خصوص تجهیزات ساخت، مونتاژ و تست ماهواره، ایجاد فضای عملیاتی ساخت و تست ماهواره در تعامل با ماهواره بر، ایجاد بستر فعالیت های فضایی در شرکتهای خصوصی از اهداف برنامه ماهواره ملی امید می باشد.
ماموریت فنی ماهواره امید به گونه ای تنطیم شد که بتوان با حداقل ریسک به حداکثر اطمینان در یک ارتباط ماهوارهای رسید. از اینرو ماموریت ماهواره ای امید به صورت برقراری ارتباط متقابل ماهواره و ایستگاه زمینی شامل ماموریت های تعیین مشخصات مداری ماهواره پس از جدایش از موشک حامل، تله متری مشخصات زیرسامانه های ماهواره (ارسال اطلاعات داخلی ماهواره به ایستگاه زمینی) برای بررسی وضعیت ماهواره و ارسال فرمان از ایستگاه زمینی به ماهواره تعریف گردید.
منبع:
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد